Χρήστος Συμεωνίδης© Ο γνωστός μύθος του γηραιού επιστήμονα που "πούλησε την ψυχή του" στο διάβολο, προκειμένου να γευτεί τις επίγειες απολαύσεις, διαβάζεται από τον Άρη Μπινιάρη από ψυχαναλυτική σκοπιά, σε μια σκηνική σύνθεση όπου εκτός από το ομώνυμο έργο του Γκαίτε (που αποτελεί τη δραματουργική βάση της παράστασης) χρησιμοποιούνται ακόμη αποσπάσματα από τον "Δρ Φάουστους" του Κρίστοφερ Μάρλοου, τη "Ζυστίν" του Ντε Σαντ και το "Μια εποχή στην κόλαση" του Ρεμπό. Ο Μπινιάρης διαβάζει την περιπέτεια του Φάουστ ως μια κατάβαση του ήρωα στην περιοχή του ασυνείδητου, όπου ρόλο οδηγού/ψυχαναλυτή έχει ο ίδιος ο Εωσφόρος· εκεί, ο Φάουστ γνωρίζει απωθημένες πτυχές του εαυτού του -στην ουσία τα ίδια τα ανθρώπινα ένστικτα- και ειδικά ό,τι θεωρείται αμαρτωλό και απαγορευμένο: τη σεξουαλική επιθυμία, την απόλαυση, τη σωματική ενέργεια κ.λπ. Χρήστος Συμεωνίδης© Με έναν τρόπο, ο σκηνοθέτης συνεχίζει την προβληματική που εξέθεσε στον "Προμηθέα" του.