Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της εικονικής πραγματικότητας, το θεατρικό έργο Marjorie Prime του Jordan Harrison, υπό τη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Στρέπκου, βυθίζει το κοινό σε μια συγκινητική αλλά και ανησυχητική περιπλάνηση στα όρια μεταξύ ανθρώπινου και τεχνητού. 26 Δεκ. 2024 15:03 Αλεξάνδρα Παναγοπούλου Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία επιχειρεί να γεμίσει τα κενά της μνήμης και της ανθρώπινης επαφής, το Marjorie Prime γίνεται ένα βαθιά συγκινητικό σχόλιο για την αυθεντικότητα, τη μοναξιά και τις σχέσεις μας. Ο σκηνοθέτης Χρήστος Στρέπκος, μέσα από μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο pelop.gr, εξηγεί πώς το θέατρο μπορεί να υπενθυμίζει την ουσία της ανθρωπινότητας, αντιστεκόμενο στη γοητεία της εικονικής πραγματικότητας. Μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να μιμηθεί τους ανθρώπους, αλλά, όπως ο ίδιος λέει, "το θέατρο παραμένει ζωντανό, γιατί ο άνθρωπος θέλει να μοιράζεται τη ζωή του με άλλους". - Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης...