Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για το σκουλήκι της αμφισβήτησης της διαιτησίας που είναι μέσα μας. Να θυμίσω, θα καταλάβετε εν συνεχεία γιατί, μία φάση που πέρασε εντελώς απαρατήρητη προ ημερών στο Δουβλίνο, Ιρλανδία-Ελλάδα. Δεύτερο ημίχρονο, διεκδίκηση 1-v-1 με τη μπάλα ψηλά κοντά στην πλάγια γραμμή, ο αριστερός μπακ της Ιρλανδίας κατεβάζει καραμπινάτη αγκωνιά μες στο πρόσωπο του Ρότα. Πιο καραμπινάτη από αυτήν, διανυκτερεύεις στο κρατητήριο. Κι όμως, φάουλ. Απλώς, πάλι καλά, φάουλ. Κάρτα, έστω κίτρινη, όχι. Διαιτητής, Νορβηγός της top κατηγορίας. Elite. Ορίστηκε αυτή την εβδομάδα, σε αγώνα πρεμιέρας Τσάμπιονς Λιγκ. Var, Ολλανδός. Support στον Νορβηγό, εκατό-μηδέν. Καν review, για possible red card. Και δεν μίλησε, άνθρωπος. Ούτε εκεί, επί τόπου. Ούτε εν τη ρύμη ενός post-game λόγου. Πέρασε, έφυγε, σαν να μη συνέβη. Υπόθεση-πείραμα εργασίας. Μια ολόιδια φάση, σε αναμέτρηση Σούπερ Λιγκ. Αν πρόκειται για αναμέτρηση ομάδων εκτός big-5, μία...