"Χρόνια μέσ' τήν Τρούμπα μαγκίτης και αλανιάρης, ρώτησε να μάθεις κι ύστερα να με πάρεις", τραγουδούσε ο μεγαλύτερος από τους ρεμπέτες Μάρκος Βαμβακάρης και ακούγοντας τον ήχο του μπουζουκιού του μια ολόκληρη εποχή ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας. Πόρνες, μάγκες, τεκέδες, μαχαιροβγάλτες, άγουροι νέοι αλλά και έμπειροι μεσήλικες, εγκληματίες, χαρτοπαίκτες και μαφιόζοι συνέθεταν τον μικρόκοσμο της Τρούμπας και του Πειραιά. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το σκοτεινό αλλά παράλληλα γοητευτικό, "γεννήθηκαν" και μεγαλούργησαν οι ρεμπέτες. Γύρω στα 1920, η Δραπετσώνα και τα Βούρλα, φτωχικές γειτονιές του Πειραιά, έγιναν η φάτνη μέσα στην οποία γεννήθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι. Νυχτερινά κέντρα και τεκέδες, όπου οι μάγκες φούμαραν αργιλέδες με χασίς, γνώρισαν μεγάλη άνθιση και μάζευαν κόσμο που αναζητούσε ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης, μακριά από τα σουαρέ της μπουρζουαζίας της πλούσιας Αθήνας. Μια ξύλινη γέφυρα ένωνε τον Πειραιά με τη...