Του Γιώργου Χατζηδημητρίου "Μέσα από τα χαλάσματα εξείχαν χέρια, κεφάλια, πόδια, σπασμένα κρανία. Οι δεξαμενές νερού ήταν γεμάτες μέχρι τα χείλη με πτώματα και με μεγάλα κομμάτια τσιμέντου από πάνω. Οι περισσότεροι φαίνονταν πρησμένοι, με μεγάλα κίτρινα και καφέ σημάδια στα σώματά τους. (...) Νομίζω ήμουν ανίκανη να αντιληφθώ τη σημασία αυτής της απάνθρωπης πράξης, γιατί υπήρχαν και πάρα πολλά μωρά φρικτά ακρωτηριασμένα κι οι άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, ώστε σχημάτιζες την εντύπωση ότι κάποιος τους είχε στριμώξει εκεί μέσα σκόπιμα". Με αυτή την παγερά φρικτή ακολουθία η Μάργκαρετ Φρέγερ περιγράφει τον βομβαρδισμό της Δρέσδης ("Τα μεγάλα ρεπορτάζ", Β' τόμος, εκδόσεις Νάρκισσος), μιας πόλης χωρίς καμία στρατηγική σημασία και με τη ναζιστική Γερμανία υποταγμένη, όπου διαπράχθηκε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για λόγους που δεν είναι της ώρας... Η φρίκη επαναλήφθηκε λίγο...