Μέγα τό μυστήριο τών Χριστουγέννων! Μεγάλη καί η χαρά τής εορτής! Ένα ασήμαντο χωριό τής Παλαιστίνης σέ μιά ασήμαντη στιγμή τού χρόνου γίνεται η πύλη τού χαμένου Παραδείσου. Τό Θείο Βρέφος έρχεται νά φανερώσει τά πατρικά σπλάχνα οικτιρμών, τόν υπομονετικό Θεό, πού δεν πτοείται από τή διαρκή αποστασία μας, τόν επίμονο Δημιουργό πού επιδιώκει μέ πατρικό ζήλο νά επαναφέρει τούς διψασμένους απογόνους τού Αδάμ στήν ανεξάντλητη πηγή τής Αγάπης Του. Όπως τό σώμα χωρίς νερό μαραζώνει, ξηραίνεται καί αποσυντίθεται, έτσι καί η ανθρώπινη ύπαρξη, μακριά από τήν πηγή τής ζωής, υφίσταται τή σκληρότητα καί τήν ξηρότητα, όμοια μέ πήλινο σκεύος, πού βιώνει διαρκώς τόν κίνδυνο τής συντριβής. Σκληρύναμε καί αποξηρανθήκαμε ως κόσμος. Η αγάπη, η συμπόνια καί η αισιοδοξία δύσκολα πλέον βρίσκουν στήν καρδιά μας χώμα μαλακό καί εύφορο γιά νά ριζώσουν καί νά ανθίσουν. Αυτό, όμως, πού δυσκολότερα βρίσκει νερό καί τροφή γιά νά καρπίσει είναι η ελπίδα. Όλο καί...