• Ένα επίκαιρο "μυθιστόρημα" Στη Ρόδο, εκεί όπου το φως θα έπρεπε να αποκαλύπτει, είχε μάθει να κρύβει. Ένα αυθαίρετο πενταώροφο κτήριο στη Ζ.Ο.Ε. δεν ήταν απλώς μία πολεοδομική παρατυπία. Ήταν το σύμπτωμα μίας βαθιάς, χρόνιας σήψης. Κι όλα ξεκίνησαν από μερικές φωτογραφίες. Ο αρχιτέκτονας, νευρικός, σήκωσε το τηλέφωνο. Το όνομα της υπαλλήλου της πολεοδομίας αναβόσβηνε στην οθόνη σαν σήμα κινδύνου. - Σου έστειλα φωτογραφίες. Κάτι παίζεται. Ετοιμάσου, είπε εκείνη. Η φωνή της είχε αλλάξει. Είχε μέσα της κάτι πιο σκοτεινό. - Τι; Πάλι η χοντρή; ρώτησε εκείνος απότομα. - Όχι. Δεν είναι αυτή. Μην μπλέκεις αθώους. Είναι άλλοι. Και είναι σοβαρό. Από τον Νοέμβριο χτίζουν. Κανείς δεν τους σταμάτησε. Ούτε έλεγχος, ούτε καταγγελία. Σιωπή. Σαν να είχαν ασυλία. Πίσω από τις άδειες, τα σχέδια και τους υπολογισμούς, υπήρχε κάτι πιο μεγάλο: το δόντι. Ποιος είχε "δόντι" στην πολεοδομία; Ποιος ήξερε πώς να γλιστρά ανάμεσα στους ελέγχους και τα πρόστιμα;...