Το πρώτο βασικό δεδομένο είναι ότι ο Δυτικός κόσμος βρίσκεται σε διαδικασία βίαιης μετάβασης και τα ζητήματα άμυνας και ασφάλειας έχουν καταστεί ξανά προτεραιότητα για τα εθνικά κράτη. Η εμφανής, δε, διάθεση της νέας αμερικανικής διοίκησης να διαταράξει το ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας, τουλάχιστον όπως το γνωρίζαμε τα τελευταία 80 χρόνια, αναδεικνύει με ακόμα μεγαλύτερη δυναμική την ανάγκη των περιφερειακών -μικρών και μεγαλύτερων- δυνάμεων να φροντίσουν κατά μόνας, αλλά και στο πλαίσιο των υπερεθνικών οργανισμών στους οποίους μετέχουν, την επάρκεια των Ενόπλων Δυνάμεών τους. Το δεύτερο βασικό δεδομένο είναι ότι το ελληνικό στράτευμα, ανεξάρτητα από το αναγνωρισμένο επίπεδο της αποτρεπτικής ικανότητας του, σχεδόν αδυνατεί να ακολουθήσει τις απαιτήσεις της νέας εποχής - κάτι όχι σπάνιο για την Ελλάδα γενικότερα: ανέκαθεν, στα 200+5 χρόνια της ύπαρξής του, το ελληνικό κράτος, υποκινούμενο συνήθως αργά από τις διεθνείς εξελίξεις...