Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ ήταν μια δεξαμενή στην Ιερουσαλήμ, όπου ο Ιησούς Χριστός έστειλε -κατά τας Γραφάς- έναν εκ γενετής τυφλό για να πλυθεί και αυτός βρήκε ξανά το φως του. Στη σύγχρονη εποχή ο όρος χρησιμοποιείται μεταφορικά, περίπου ως ένα υπεραποτελεσματικό πλυντήριο: μπαίνεις με κάθε είδους λεκέδες και βγαίνεις λευκή περιστερά. Τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση των Τεμπών λειτουργεί ως μια τέτοια "θαυματουργή" δεξαμενή. Οποιος υποστηρίζει -ή και προσποιείται ότι υποστηρίζει, δεν έχει σημασία αυτό- το κοινό αίτημα για δικαιοσύνη και βασικά συμμετέχει στην κοινή αγανάκτηση, λαμβάνει αυτομάτως "κάθαρση" από κάθε αμαρτία που τον βαραίνει. Οσο πιο μεγάλη και φωναχτή η δική του αγανάκτηση, δε, τόσο μεγαλύτερη η κάθαρση. Δεν έχει όριο αυτό. Και αν είχε μέχρι κάποιου σημείου, το έχασε. Το γράφω με αφορμή τον Αντώνη Κανάκη, που για 600ή φορά βγήκε "πολύ συγκινημένος" στην εκπομπή του, και παρότι "δεν ήθελε να κάνει εκπομπή", την έκανε.