Ο "ντόρος" που ακολούθησε τη γνωστοποίηση του ονόματος της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι, εν μέρει, δικαιολογημένος. Ως έθνος που έχουμε ιστορικά ταχθεί υπό την επιρροή και προστασία της Δύσης, ο επιτετραμμένος της πιο ισχυρής χώρας του συνασπισμού στον οποίο ανήκουμε έχει τα χαρακτηριστικά τοποτηρητή, αν όχι και συγκυβερνήτη (τουλάχιστον σε θέματα εξωτερικής πολιτικής). Και η έλευσή του αποτελεί είδηση. Ειδικά όταν αποτελεί έκπληξη. Διαβάσαμε και ακούσαμε πολλά για την επιλογή της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, όπως και για την ίδια. Το πρώτο που (όπως πάντα συμβαίνει) αναρωτηθήκαμε είναι αν η έλευση της προοιωνίζεται κάτι "καλό" για την Ελλάδα ή όχι - λες και είναι δική μας πρέσβειρα και όχι των ΗΠΑ... Προβληματιστήκαμε επίσης για το αν ο Τραμπ μάς "έριξε" σε σχέση με την επιλογή του που αφορά στην Τουρκία - παραμυθιαζόμαστε μάλλον με το ότι ως χώρες έχουμε σήμερα την ίδια βαρύτητα με τη γείτονα σε ό,τι αφορά τη γεωπολιτική αλλά και...