Εναν χρόνο μετά την 7η Οκτωβρίου οι κιμπούτσνικς, οι πρωτοπόροι της ειρήνης, νιώθουν το έδαφος να έχει χαθεί κάτω από τα πόδια τους. Και στην πλευρά των Αράβων όμως, πέρα από την πρακτική δυσκολία και τον φόβο των εξτρεμιστών ανάμεσά τους, τα όσα μεσολάβησαν έκτοτε με την ισοπέδωση της Γάζας έχουν προσδώσει μια διάσταση αφελούς ουτοπίας στην όποια ελπίδα για κάποια διέξοδο. Ο Ντάνι μού δείχνει μια έγχρωμη φωτοτυπία της φωτογραφίας. Τα χρώματα έχουν αλλοιωθεί, όχι όμως και στη δική του μνήμη. Η κοπέλα που χαμογελάει ευτυχισμένη είναι η κόρη του. Ο νεαρός άντρας που τη φιλάει στο μάγουλο είναι ο γαμπρός του. Οσο για τον ίδιο, στο διπλό παιχνίδι που έμελλε να του παίξει η μοίρα, εδώ στο κιμπούτς Κισουφίμ, μια ανάσα από τη γραμμή που συμφωνήθηκε το 1950 ως Γραμμή Εκεχειρίας και έκτοτε είναι τα σύνορα της Γάζας, είναι ο διοικητής πυρασφάλειας και διάσωσης αυτής της κολεκτίβας. Την 7η Οκτωβρίου κατάφερε να διασώσει πολλούς ανθρώπους, όχι...