[...] Το καταπληκτικό, λοιπόν, είναι ότι η Κυβέρνηση, μετά από τεσσερισήμισι μήνες, εμφανίζεται στην κατάσταση που είχα πει ότι ισχύει από τη δεύτερη εβδομάδα, από τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων. O απόλυτος στρατηγικός εγκλωβισμός. Ούτε εντολή ρήξης υπάρχει, βεβαίως, ούτε πλειοψηφία μεταστροφής προς την υπευθυνότητα. Γι' αυτό υπάρχει στροφή των τριακοσίων εξήντα μοιρών, δηλαδή η πλήρης περιστροφή περί τον άξονα, η οποία σε ζαλίζει, σε εξουδετερώνει και είναι επικίνδυνη. Και αντί να μας πει αν έχει γραμμή ως Κυβέρνηση, αν έχει δεδηλωμένη πλειοψηφία, αν μπορεί να συμφωνήσει με τον κυβερνητικό του εταίρο που του βγαίνει από τα "αριστερά" -μιας και τώρα έχουν κοινή εθνικολαϊκιστική βάση κι έτσι η "υπερ-δεξιά" έχει γίνει "υπερ-αριστερά", με κοινό παρονομαστή την εθνικολαϊκιστική ανευθυνότητα-, αντί να μας πει αν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο, αν η χώρα έχει προοπτική, έρχεται και μας λέει να τοποθετηθεί η Αντιπολίτευση. Δεν μας λέει...