Στα τέλη της δεκαετίας του '50 η Δεξιά ήταν κυρίαρχη. Ο διορισμένος από το παλάτι Κωνσταντίνος Καραμανλής έπαιζε χωρίς αντίπαλο, το ΚΚΕ στην παρανομία και οι δυνάμεις του Κέντρου σε εμφύλιο πόλεμο. Το αποτέλεσμα όμως των εκλογών του 1958 που έφερε την ΕΔΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θορύβησε όλες τις συνιστώσες του συστήματος (αστική τάξη, παλάτι, αμερικανική πρεσβεία, Ένοπλες Δυνάμεις, εκδοτικό κατεστημένο, παρακράτος). Έπρεπε να δημιουργηθεί εναλλακτικός κυβερνητικός πόλος, διαφορετικά η ΕΔΑ θα κυριαρχούσε στην περιοχή της προοδευτικής παράταξης. Οι πιέσεις των τρίτων και το ένστικτο επιβίωσης υποχρέωσαν τους Σοφοκλή Βενιζέλο και Γεώργιο Παπανδρέου που ήταν στα μαχαίρια να ξεφουσκώσουν λίγο τα πρησμένα εγώ τους και να τα βρουν. Δεν αγαπήθηκαν ξαφνικά, αλλά συνέκλιναν εκόντες- άκοντες. Τις εκλογές του 1961 δεν τις κέρδισαν λόγω βίας και νοθείας, κέρδισαν όμως αυτές του 1963. Τη συνέχεια την αφήνουμε για να περάσουμε στο...