Δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος από την προεκλογική. Το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Ο µεν πολίτης τρώει το κοροϊδιλίκι της αρκούδας και ούτε ένα στα δέκα από αυτά που του υπόσχονται δεν πρόκειται να γίνει, ο δε πολιτικός γεµίζει τις τσέπες (εσωτερικές και εξωτερικές) µε φρούδες ελπίδες µπας και κερδίσει καµιά ψήφο παραπάνω και δεν βγει τελευταίος και γίνει ρεζίλι. Α, γιατί δεν σας το 'χω ξαναπεί και ο χρόνος δεν συνδέεται µόνο µε το χρήµα και την ισχύ αλλά κυρίως µε την επιβίωση. Η προεκλογική περίοδος διαµορφώνει σχέσεις ψευδαίσθησης ανάµεσα στον λαό και στην εξουσία που αναδεικνύει. Κι αυτό είναι κάτι που διαχρονικά αρέσει και στους δύο. Σαν να κρύβει ένα καλά κρατηµένο µυστικό. "Βάστα µε να σε βαστώ να ανεβούµε το βουνό". Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια πολύς κόσµος το βαρέθηκε αυτό το παιχνιδάκι κι έτσι ίσως θα δείτε να µεγαλώνει η αποχή, να ψάχνει ο καθένας τις ατοµικές λύσεις, να φεύγει τρέχοντας από τα...