ΩΡΑΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ -αλλά κάπως απίθανο- να διοργανωνόταν για τη μουσική ένα συνέδριο όπως αυτό για την κινηματογραφική κριτική που διοργανώνεται στο Πάντειο αυτές τις ημέρες. Κάπως απίθανο, επειδή η μουσική κριτική φθίνει ως είδος, ακόμη κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Από τη μία, ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται τόσο, επειδή με το streaming μπορεί να διαμορφώσει άμεσα άποψη, χωρίς να χρειαστεί να διαβάσει τίποτα. Από την άλλη, φαίνεται να έχει κουράσει το "αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, καλύτερα να μη μιλάς καθόλου". Σε μια χώρα, όμως, με τόσο μικρή μουσική βιομηχανία όπως η Ελλάδα, τουλάχιστον όσον αφορά την ανεξάρτητη σκηνή, δεν γίνεται να πεις κάτι κακό χωρίς να σου κλείσουν πόρτες, που λέει ο λόγος - ειδικά αν ασχολείσαι από χόμπι. Γι' αυτό βλέπουμε αρκετά συχνά τους κριτικούς να επιτίθενται σε πιο εμπορικά είδη όπως, καλή ώρα, το τραπ, μια μουσική που δεν πολυκαταλαβαίνουν και δεν χρειάζεται απαραίτητα να τους αφορά. Επιπλέον, είναι...