Ενα φάντασμα πλανήθηκε αυτές τις μέρες πάνω από τον δημόσιο λόγο και επαναλήφθηκε με ένταση και σε πολλές διαστάσεις: το φάντασμα του εκσυγχρονισμού. Με αφορμή προφανώς την εκδημία του Κώστα Σημίτη. Λογικό θα πει κανείς αφού ο συγκεκριμένος όρος συνδέθηκε έως και ταυτίστηκε στα νεότερα πολιτικά χρόνια με τον εκλιπόντα πρώην πρωθυπουργό και τα προτάγματα που εκείνος έθεσε από την πρώτη του ενασχόληση με τα συλλογικά. Οπως για παράδειγμα τη διαμόρφωση του Ομίλου Αλέξανδρος Παπαναστασίου με ιδρυτική διακήρυξη την άνοιξη του 1966 και με συμμετέχοντα ανάμεσα σε άλλους (όπως τον διανοητή Κωνσταντίνο Τσουκαλά), τον αδελφό του Λεωνίδα Κύρκου, Τάκη. Ο όρος του εκσυγχρονισμού όμως για τον Σημίτη δεν είχε οριοθετηθεί ποτέ ούτε μόνον εντός των τειχών του κόμματος που αργότερα εντάχθηκε, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, αλλά επίσης δεν οριοθετήθηκε από εκείνον χρονικά ούτε καν κατά την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης (1996- 2004). Ο ίδιος και στην πολύτιμη...