Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της δικαιϊκής επιστήμης, και της εφαρμογής της στη νομολογία πολλών χωρών, ίσως των περισσοτέρων, είναι να θεωρείται ο κατηγορούμενος αθώος, μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του - και όχι το ανάποδο. Ο αρχαίος όρος "αθώος" παράγεται από το στερητικό άλφα, και τη λέξη "θωή", που σημαίνει "ποινή". Συνεπώς, ετυμολογικά, όπως λέει το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, ο αθώος είναι ο "μη άξιος ποινής", αυτός δηλαδή που αποδεικνύεται και κρίνεται στο δικαστήριο ότι δεν διέπραξε αδίκημα που επιφέρει ποινή. Σήμερα, "αθώος" είναι αυτός που απαλλάχθηκε με δικαστική απόφαση από διατυπωθείσα κατηγορία, και γενικότερα, αυτός που δεν φταίει, που δεν έχει ευθύνη, που δεν πιάστηκε, ας πούμε, με τη γίδα στην πλάτη. Επίσης, αθώος είναι αυτός που δεν έχει εξοικειωθεί ακόμα με τα ζητήματα του σεξ, ή που δεν έχει ερωτικό περιεχόμενο - αυτός ο αθώος είναι το αντίθετο του πονηρού. Επίσης, "αθώο" λέμε και τον άβγαλτο, τον...