Λιγότερο από μία εβδομάδα έχει περάσει από τότε που το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έριξε αυλαία με μία συγκινητική τελετή λήξης που προκάλεσε συναισθήματα και ήγειρε προβληματισμούς με την ταινία που την πλαισίωσε - "The end" του Τζόσουα Οπενχάιμερ - και την τιμή στον άλλοτε πρόεδρο του ΔΣ του Φεστιβάλ, Γ. Μπουτάρη με το "My way". Η ζωή, το παρόν και το μέλλον ήταν έννοιες τις οποίες το φεστιβάλ εξήρε καθόλη τη διάρκειά του, έννοιες τις οποίες τα κινηματογραφικά φεστιβάλ οφείλουν να θέτουν επί τάπητος καθότι ο ρόλος τους συγκεκριμένος· "προσφοράς" τέχνης και κυρίως κινηματογραφικής εκπαίδευσης του αμφιβληστροειδούς, υπενθυμίζοντας ότι η τέχνη δημιουργεί ερωτήματα και δεν δίνει απαντήσεις· κάθε μορφή τέχνης υπάρχει για τον άνθρωπο ο οποίος καλείται να την υπηρετήσει ως καθήκον του για την ανθρωπότητα. Χώροι κατατεθέν της διοργάνωσης το Ολύμπιον και το Λιμάνι, αποτέλεσαν σημεία στα οποία οι θαμώνες του φεστιβάλ στέκονταν...