Η τζαζ και ο υπαρξισμός συνδέονται με θεμελιώδη και βαθιά κοινά στοιχεία. Και τα δύο εκφράζουν την ελευθερία και την άρνηση των περιορισμών που επιβάλλει η κοινωνία, ενώ η τζαζ ενσωματώνει την έννοια των "μη παιγμένων νοτών" και ο υπαρξισμός αγκαλιάζει την αποδοχή του "παραλόγου" στον κόσμο. Η τζαζ, όπως και ο υπαρξισμός, είναι πράξη ελευθερίας - μια τέχνη που ανατρέπει τις συμβάσεις και εξερευνά το χάος του αυτοσχεδιασμού.Διαβάστε επίσης: Record Digging: To "Dungeon Synth" και η εξέλιξη του στην heavy μουσική Ένας από τους μεγαλύτερους υπαρξιστές φιλοσόφους, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, ήταν γνωστός λάτρης της τζαζ και είχε γράψει για αυτήν σε αρκετές περιπτώσεις. Στο μυθιστόρημά του La Nausee (Ναυτία), το 1938, αναφέρεται στη μουσική τζαζ ως μέσο απόδρασης από την υπαρξιακή αγωνία και την αίσθηση της ασημαντότητας. Στο έργο, ο πρωταγωνιστής, Αντουάν Ροκεντέν, ένας καταθλιπτικός ακαδημαϊκός, ανακαλύπτει έναν παλιό δίσκο τζαζ, το Some of These...