Του Μάνου Οικονομίδη Twitter@EmOikonomidis Για κάθε Πέμπτη που ξενυχτούσαμε μαζί του, και την αυτοκρατορία που δημιούργησε στον Άρη, ενώνοντας, για πρώτη φορά, σε οπαδικό επίπεδο τους Έλληνες. Για κάθε τίτλο που κέρδισε με τον Άρη, αήττητος επί σειρά ετών, μια ωδή στη γεωμετρική σχέση ανάμεσα στη σκληρή προσπάθεια και το φωτεινό αποτέλεσμα. Για τα χαμένα φάιναλ φορ, στη Γάνδη, στο Μόναχο, στη Σαραγόσα. Απέναντι στην Τρέισερ του ΜακΑντου, εξαιτίας του ξύλου που έπαιξαν ο Γιαννάκης και ο Μαγκί, μπροστά στο δέος της ανεπανάληπτης Γιουγκοπλάστικα. Για την αναγέννηση του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας, και τη μετακίνηση του μπάσκετ από το Παλαί της Θεσσαλονίκης στο ΣΕΦ. Για την καινούρια, κόκκινη αυτή τη φορά αυτοκρατορία, που διέκοψε την απόγνωση κάθε οπαδού του Ολυμπιακού, στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου. Για το χαμένο φάιναλ φορ στο Τελ Αβίβ, με τον Ζάρκο να χάνει τις βολές, τον Τόμιτς να αστοχεί στην εκπνοή, και εκείνον να βάζει και...