SCHRIFT D. ALAN, "Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟΝ 20ό ΑΙΩΝΑ", εκδ. ΠΛΕΘΡΟΝ 2016. Κάποτε ένας Γάλλος στοχαστής, δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιος, είχε πει περίπου το εξής, ότι μετά τον Μπερξόν (τον μέγα Μπερξόν, εδώ που τα λέμε) η Γαλλία ουδέποτε γέννησε ξανά δική της φιλοσοφική σκέψη, αλλά απλώς σερνόταν, σαν μια σχοινοτενή -θα έλεγα εγώ- υποσημείωση πίσω από το άρμα της επιβλητικής Γερμανικής φιλοσοφίας. Έχουν έτσι τα πράγματα ή όχι; Πράγματι σχεδόν από το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα και μετά οι περισσότεροι Γάλλοι φιλόσοφοι, ίσως όχι όλοι σε απόλυτο αριθμό, όλο και θα αναφερθούν σε κάποιον Γερμανό, όλο και θα συσχετιστούν ή θα αντιπαρατεθούν με αυτόν, όλο κι αυτή η διπολική σχέση θα τρέφεται μονόπλευρα από τους Γάλλους. Καντ, Έγελος, Μαρξ, Νίτσε, Φρόυντ, Χάηντεγκερ είναι τα ονόματα που εμπλουτίζουν τα γαλλικά κείμενα, κάποιοι δε εξ αυτών θα γράψουν και ολόκληρες αναλύσεις, όπως για παράδειγμα ο Ντελέζ, ενώ άλλοι, όπως π.χ. ο Μπαλιμπάρ ή ο...