Ότι το αμερικανικό εμπορικό σινεμά περνά μια παρατεταμένη κρίση ταυτότητας είναι γνωστό τοις πάσι. Από τον κορεσμό των superhero περιπετειών, μέχρι το αναμάσημα καθιερωμένων franchises και παραγωγών που αποτελούν άτυπα οχήματα των brands ("Barbie", "Μια Ταινία Minecraft"), το Χόλιγουντ την τελευταία δεκαετία έχει χάσει τη δημιουργική σπιρτάδα και καινοτομία που κινητοποιούσε το μαζικό ευρύ κοινό ώστε να βρεθεί στην κοντινότερη σκοτεινή αίθουσα. Κοινώς, δεν καθόλου βέβαιο "τι θέλει να δει ο κόσμος", όταν μέχρι πρότινος εκείνο δημιουργούσε έμμεσα το περιεχόμενο που ανταποκρινόταν σε άρρητες ή μη επιθυμίες των θεατών. Έτσι, τις φορές που μια στουντιακή κυκλοφορία με καλλιτεχνικό πρόσημο σπάει τα ταμεία, η υποδοχή των executives μοιάζει με συνδυασμό ενθουσιασμού και αμηχανίας. Τέτοια συμβαίνει να είναι και η περίπτωση των "Αμαρτωλών" του Ράιαν Κούγκλερ. Παρότι πρόκειται για έργο σκηνοθέτη με αποδεδειγμένες ικανότητες, αφού ο Κούγκλερ...