Πρόωρο μωρό θα πει: -πως έδωσε μάχη από το πρώτο δευτερόλεπτο της ύπαρξής του - πως δεν ένιωσε το χάδι της μαμάς του παρά αρκετές μέρες ή μήνες μετά. - πως δεν άκουσε τη μανούλα του να του τραγουδάει νανουρίσματα γιατί την άκουγε μόνο να κλαίει έξω από το τζάμι που τους χώριζε. - πως κατά μεγάλη πιθανότητα δεν θήλασε. Είχε σωληνάκια στη μύτη και το στόμα για να τραφεί - πως τα βράδια έπρεπε να κοιμάται μόνο του. Χωρίς αγκαλίτσες - και πως όταν ξυπνούσε πάλι μόνο του ήταν - πως το σωματάκι του ήταν τρυπημένο σε πολλά σημεία - πως δεν είδε για καιρό τη μαμά να χαμογελάει - πως άκουγε τους δυνατούς θορύβους της εντατικής και τρόμαζε - πως γνώρισε τον παππού και τη γιαγιά μήνες μετά - πως τον μπαμπά τον έβλεπε πιο σπάνια γιατί εκείνος είχε να στηρίξει και τη μαμά - πως λαχταρούσε το επισκεπτήριο για να νιώσει λίγα λεπτά θαλπωρής που βέβαια θα στοιχειώνονταν κάθε φορά από το αίσθημα της εγκατάλειψης - πως κυρίως δεν ήξερε "γιατί".... Και...