--> Του Μιχάλη Γκιουλένογλου / info@eurohoops.net Σημασία έχει να περνάει η μπάλα από το διχτάκι. Εκείνο το γλυκό... χλατς που προκαλεί ευφορία στους φιλάθλους. Η φετινή σεζόν της Ευρωλίγκας έχει μαζέψει μια χούφτα παικτών που αψηφά τα "κλισέ" της διοργάνωσης. Κάποτε, τη δεκαετία του '90, η παρουσία ενός ξένου μετρούσε μόνο από τις επιθετικές του αρετές. Και οι παίκτες που σημείωναν με ευκολία 20 και 30 πόντους σε κάθε ματς, λογίζονταν ως κάτι φυσιολογικό. Όσο τα χρόνια περνούσαν, το επιθετικό ταλέντο μπορεί να έμπαινε σε δεύτερη μοίρα, ενώ και οι άμυνες των ομάδων έμαθαν να αντιμετωπίζουν με καλύτερο τρόπο τους σκόρερ. Στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ο πρώτος σκόρερ έφτανε μέχρι τους 16 πόντους (Ρακόσεβιτς 16.7, σεζόν 2006-2007, Ναβάρο 16.2, σεζόν 2007-2008), προς το τέλος του ίδιου χρονικού πλαισίου ανέβηκε στους 17 πόντους. Για να φτάσει, στα μισά της επόμενης δεκαετίας μέχρι και τους 20 πόντους. Όχι για πολλούς.